Vanaf de zandbak wist ik al dat ik wilde gaan drummen en ook dansen vond ik op jonge leeftijd te gek. De energie die muziek geeft blijft voor mij een wonder.
Het is ''alleen maar'' geluid én toch is dit de mooiste kunstvorm die er naar mijn mening bestaat. Het brengt in beweging , tart de fantasie en het kan emoties overbrengen zoals niets anders.

Na een poos zeuren mocht ik dan eindelijk op drumles.
Ik was meteen verkocht. Na wat jaren oefenen, leuke en gekke tijden met jeugd bandjes mocht ik naar het Conservatorium in Rotterdam. Na die opleiding te hebben afgerond heb ik in diverse bands gespeeld, van bruine cafés tot en met festivals aan zee in Italië.
Ik hou niet van pochen, maar voor mij waren Lowlands, Paradiso en Ahoy  hoogtepunten.
Waarvan Paradiso absoluut de belangrijkste was; dat is voor mij heilige grond zeg maar.

Niet dat dat de leukste concerten waren, nee hoor, dat waren juist de meest vreemde.
Bijvoorbeeld een optreden in een vaag punkhol waar de stroom uitviel en ik noodgedwongen een lange drumsolo hield tijdens het oplossen van het technische probleem (terwijl mensen compleet uit hun plaat gingen).
Ook de vliegende hooibalen tijdens een lokaal festival, een optreden op koninginnennacht op de eerste verdieping (waarbij de zanger half uit het raam hing) zijn mij bijgebleven. 
Óf het optreden in de koepelkerk voor KLM, óf in Ostia waar we eerst even de lokale maffiosi moesten bedanken, óf het optreden in Turkije waar eerst even de geluidsinstallatie moest worden gesoldeerd al 'wachtende' in de 24uurs bar, óf... Spelen is zo leuk én wat een gekkigheid kun je meemaken.

Muziek maken is echt het einde . Het gaat nooit vervelen, je hebt altijd iets nieuws te ontdekken, het samenspelen en het verlies van tijd als alles op zijn plek valt. Het is een eindeloze bron van vreugde.
En dat wil ik graag aan anderen overbrengen!